Henriëtte van 't Hoog
Amsterdam, 1943
Henriette van ‘t Hoog (1943) beperkt zich in haar beeldtaal tot rechthoekige vlakken, waarin hoeken van 90˚ een uitzondering zijn. Ze maakt ruimtelijke, kubusachtige vormen, die lijken om te klappen zodra je er langs loopt. Ook de meer perspectivische vormen werken ontregelend, en zetten je als toeschouwer op het verkeerde been. En dat is precies waar het van Van ’t Hoog om te doen is.
Henriette van ‘t Hoog is pas op latere leeftijd abstract gaan werken. In het begin schilderde ze naar de waarneming, maar geleidelijk aan werden de vormen van de voorwerpen in haar stillevens belangrijker dan het geheel. Voor Openlucht Museum De Lakenhal maakt Van ‘t Hoog een wandschildering met de titel Equilibrium III. Dit werk behandelt kleur en vorm; de gelijkwaardigheid ervan. Voor- en achtergrond ontbreken in de werken waarvan de vlakken zijn geschilderd in een heldere kleurstelling.
De vormentaal en het eigen systeem van Van ’t Hoog zijn geïnspireerd op De Stijl. Als abstract werkend kunstenaar is Van ’t Hoog vertrouwd met de beeldtaal van De Stijlkunstenaars. Tegelijkertijd creëert ze een eigen universum met nieuwe middelen, met onder meer ruimtelijke vormen en nieuwe media.
Van ’t Hoog gaf les aan de Academie Minerva en de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Van 1996 tot 2007 was ze als docent verbonden aan de Faculty of Art and Design of the University of Hartfordshire, in Hatfield (UK).
