Sanne Bruggink
Zwolle, 1970
Sanne Bruggink (1970) wil graag in vrijheid creëren, maar ambieerde als dochter van een beeldend kunstenaar aanvankelijk geen bestaan als kunstenaar. Na een eerste ongelukkige studiekeuze besloot zij om alsnog de kunstacademie te volgen. Het werd de richting autonoom schilderen. Aan de École des Beaux-Arts in Toulouse schilderde zij dagelijks en gebruikte daarbij een stoel als uitgangspunt; ‘ik schilderde de illusie van vorm in ruimte en de stoel was mijn excuus.’ Later aan de Rijksacademie in Amsterdam zou zij de figuratie geheel los laten.
Kenmerkend voor Brugginks werk is haar gevoel voor ritme, vorm en maat. Het abstracte vormenspel geeft haar de vrijheid om met het minimale aan elementen het maximale in beeld te brengen. ‘Waar voor kunstenaars van De Stijl de schilderkunst een rigoureuze afwijzing van elke illusionistische weergave betekende, daar zoek ik de grenzen op van het waarneembare.’ Daarbij rondt Bruggink de van oorsprong geometrische vormen zo extreem af dat ze dicht bij het organische komen. De abstracte kleurvakken springen door kleur, vorm of positie meer of minder in het oog, waardoor diepte ontstaat. Haar werk is vlak en ruimtelijk tegelijk.
Voor het Openlucht Museum De Lakenhal maakt Bruggink een muurschildering over de ongrijpbaarheid van licht en ruimte: ‘Wat is echt aanwezig en wat bestaat alleen in je verbeelding?’. Uitgangspunt is een serie kleine schilderijen Shimmer in subtiele wit, grijsnuances en zwart, die zij eerder dit jaar maakte. Het resultaat is een ritmische compositie van beeld en nabeeld op de grens van het waarneembare.
Sanne Bruggink studeerde aan het École des Beaux-Arts in Toulouse, aan de Koninklijke Academie voor de Kunsten in Den Bosch en aan de Rijksacademie in Amsterdam. Belangrijk in het werkproces zijn voor Bruggink het verschil tussen het platte vlak en de ruimte, de werking van ogen als camera en vervolgens de vertaalslag door de hersenen.
Bruggink werkt zowel aan projecten in de openbare ruimte als die binnen museale context. In 2016 maakte zij Spot On in het ACEC (Apeldoorns Centrum voor Eigentijdse Cultuur). Voor de Amsterdamse Marcusstraat maakte ze Het Schijnt (2010) en op het Weesperplein Ontspoord (2009). Daarnaast exposeerde zij in: Arti et Amicitiae in Amsterdam (2016) het Haagse Gemeentemuseum (2014) en de Vishal, Haarlem (2014). Zoals de meeste deelnemende kunstenaars aan Openlucht Museum De Lakenhal exposeerde Bruggink in 2010 in Sydney Non Objective (SNO).
