Zelfportret, 1936

De kunstenaar kijkt je aan met een scherpe blik door ronde brillenglazen in een zwart montuur. Hij lijkt zichzelf of zijn eigen portret kritisch te bestuderen met zijn kin leunend op zijn handen en diep rimpels in zijn voorhoofd. In zijn rechterhand heeft hij de lithografie-stift nog vast. Moet ik mijn kostuum nog verder uitwerken of zal ik het zo maar laten? Of twijfelt hij over die twee dagen oude borstelsnor? Vooral onder militairen was in het begin van de 20ste eeuw deze snor populair. En Le Roy was militair geweest, maar nooit van harte. Hij had liever biologie gestudeerd aan de Leidse universiteit. Gelukkig had hij als militair veel vrije tijd en kon hij zich verder bekwamen in schilderen en tekenen, een hobby die hij al jong had opgepakt. In de eerste Wereldoorlog werd hij in Leiden gestationeerd. Hij bleef tot 1925 in Leiden en tekende rond 1920 de landelijke omgeving van Leiden en portretten van de mannen en vrouwen in de stedelijke werkinrichting. Deze tekeningen zijn nu in de collectie van Museum De Lakenhal. Ook kwam hij in contact met Floris Verster. Van hem leerde hij dat je om en om soms losjes en soms heel precies moest werken. Dat kwam goed uit toen hij op advies van een oogarts zeer gedetailleerd de natuur moest gaan tekenen. De steengrafiek leerde hij in het begin van de jaren 20 bij de Lithografische Inrichting in Den Haag. In deze techniek, en op basis van zijn natuurstudies, maakte hij zijn eerste twaalfbladige botanische kalenders. Hij zou ze 25 jaar blijven maken, later ook met vogels, reptielen en andere dieren. Zijn eigen ontwikkeling als kunstenaar vertaalde hij ook naar de tekenlessen die hij aan de kweekschool gaf en werkte hij uit in: “ 'ons tekenuur', een volledige leergang voor het teekenen op de lagere school".