De boom van Van Meerendonk, mei-juni 1997

'Meneer winter! Meneer winter! Het is nog zomer, meneer winter!' Elke ochtend danst een patiënte in het park van Psychiatrisch Ziekenhuis Endegeest om de boom van Van Meerendonk heen. Ze probeert de bladeren die naar beneden dwarrelen op te vangen. Van Meerendonk heeft geen oog voor haar. Blad voor blad plukt hij de bladeren uit de boom in een soort jacht naar het blad. ‘s Nachts slaapt Van Meerendonk in het huisje dat hij om de boom heeft gebouwd. Het ‘huiskamertje’ is voor een groot deel gevuld met de stam van de oude kastanjeboom. Zodra het licht word klimt Van Meerendonk de boom in om weer een dag lang bladeren te plukken. Na twee weken plukken is de boom helemaal kaal. Het heeft geen zin meer voor Van Meerendonk nog langer te blijven bij deze kale boom. Twee maanden later heeft de boom toch weer nieuwe voorjaarsgroene bladeren gekregen terwijl de rest van de natuur al in het donkerder einde zomergroen is gehuld. tekst: Theo van Meerendonk