Wekelijks interviewt Sebastiaan van Loosbroek, journalist voor o.a. het Leidsch Dagblad, mensen met een bijzondere band met de Lammermarkt. De interviews gaan over persoonlijke ervaringen, de geschiedenis van de Lammermarkt en anekdotes die zich rond dit gebied hebben afgespeeld.

Deze week: Jacques de Schrijver (65), voormalig uitbater van de inmiddels verdwenen seksshop op Lammermarkt 25-27.

Interview #4 (deel 1): Jacques de Schrijver

ER LIEP EENS VIER MAN TEGELIJK DE HOMOZAAL IN

'Seksshop Sandereijn BV zat al zes jaar op Lammermarkt 25-27 toen ik er in 1983 kwam werken. Ik heb er gewerkt tot de sluiting in 2013. De shop heeft zesendertig jaar bestaan, waarvan ik er dertig in heb gewerkt. Ik adviseerde klanten over de producten als ze vragen hadden. Ik kan me alleen niet meer zo goed herinneren wat voor vragen ik kreeg. Vaak kon ik ze wel op weg helpen, al moet ik zeggen dat ik de producten zelf niet gebruikte hoor. Dat is niks voor mij.

TWEE BIOSCOOPZAALTJES

Ik verkocht niet alleen allerlei seksartikelen - van condooms tot glijmiddelen en van dvd’s tot vibrators - maar er waren ook twee bioscoopzaaltjes. In het ene zaaltje draaiden non-stop heteroseksuele seksfilms. Dat zaaltje had ongeveer twaalf zitplaatsen. In het andere zaaltje werden films voor homo’s gedraaid, die had zes stoelen. De hele dag gingen mensen in en uit. Er kwamen bijna alleen maar mannen, maar wel van alle leeftijden. Er liepen jongens van achttien en mannen van tachtig. De meeste waren single, maar sommige ook getrouwd. In al die jaren dat ik er werkte heb ik misschien maar tien stelletjes naar binnen zien gaan. Het waren mannen uit alle sociale lagen. Er kwam van alles, ook artsen en advocaten. En ik heb geen idee waarom, maar de shop was vaak het drukst om twee uur ’s middags en rond zeven uur ’s avonds. De winkel kon iedereen gewoon binnenlopen, maar voor de bioscoop moest worden betaald. Door de tijd heen werd een bezoek hieraan steeds wat duurder, en ik geloof dat het op het eind acht euro kostte. Maar de prijzen verschilden per tijdsduur. Als je een uur in de bioscoop wilde zitten betaalde je meer dan als je maar voor een half uur ging. Mannen die iets anders wilden zien dan hetero- of homoseks, konden een filmpje uit de zaak uitzoeken - zoals transgenderfilms - en die bekijken in speciale cabines. Daar kon één persoon per keer in en het kostte minimaal zes euro.

SPORADISCH EEN TOERIST

Het viel me op dat ik een vaste klantenkring had. Slechts sporadisch kwam er een toevallige passant langs, of een toerist. Maar de meeste klanten die ik had bezochten de winkel vaker dan eens per week. En uiteraard zat daar door de jaren heen roulatie in, maar de doelgroep van mannen van alle leeftijden is altijd hetzelfde gebleven. Ook opvallend was trouwens dat er onderling geen schaamte was. De mannen hoefden niet per se alleen in de bioscoop te zitten, maar gingen zonder problemen met meerdere mensen tegelijk films kijken. Ik weet nog dat er eens vier mannen tegelijk de homozaal in liepen. Het is toch een specifieke klantenkring die iets zoekt hè.'

VOLGENDE WEEK

Benieuwd naar wat voor bijzonders De Schrijver ooit meemaakte in zijn zaak? En naar hoeveel dieren hij boven de seksshop hield? Lees het volgende week in deel 2 van dit interview.

Sebastiaan van Loosbroek (1992) is masterstudent Journalistiek & Nieuwe Media aan de universiteit Leiden en is freelance journalist. Hij schrijft onder meer voor Leids Universitair Weekblad Mare en is columnist van Leidsch Dagblad.